de eigenaar van deze is gelijk aan die van www.abcj.eu waarvoor ook de contactgegevens gelden
O Mensch! Gib acht!
Was spricht die tiefe Mitternacht?
»Ich schlief, ich schlief—,
Aus tiefem Traum bin ich erwacht:—
Die Welt ist tief,
Und tiefer als der Tag gedacht.
Tief ist ihr Weh—,
Lust—tiefer noch als Herzeleid:
Weh spricht: Vergeh!
Doch alle Lust will Ewigkeit—,
—will tiefe, tiefe Ewigkeit!«
Zarathustra's Rundgesang
Er is een eeuwigheid in belevingen tijdens ons mensenleven, op momenten die kunst en liefde ons bezorgen kunnen. Momenten dat de tijd ophoudt ons te belemmeren om iets te ervaren dat zich stelt tegenover het besef van vergankelijkheid. Een proefje van eeuwigheid. , als Nu.
Mir hat dieses Gedicht von Nietzsche immer so gefallen. Habe es aber nur nie so gut erklären können. Du wirst es vielleicht als dunkles Grübeln sehen. Ist aber nicht so! Die niederländische Erklärung lautet das Kunst und Liebe eine kleine Probe sind auf Ewigkeit.
So entdecke ich also dass Du mein Jetzt bist, in der Liebe und Lebenskunst, auf der suche nach Ewigkeit.
Ich könnte jetzt auch noch versuchen, dir zu erklären weshalb gerade Du zu meine Lebenskunst gehörst, zu diesem im Moment ewigen Jetzt und das wäre auch teilweise möglich, dir das zu erklären. Anderseits möchte ich dir Erklärung warum du zu meine Lebenskunst gehörst, mit einander sich kennen lernen vollziehen lassen. Ein ausgedehntes Jetzt in der Zukunft, die Lust als Ewigkeit. Sich unendlich weiter kennen lernen warum du mir so wichtig bist.
So lange du es interessant findest mich weiter kennen zu lernen, und du es zuläst das ich dich forschen möchte, so lange deine Interesse deiner Lebenskunst von mir sich verreichert und natürlich auch hier wieder umgekehrt, 'wir' also bestehen, gibts es ein jetzt.
het humanisme lijkt op globaal schaalnivo onmogelijk. Bezien dan vanuit de lage landen, ingeklemd en historisch ontstaan tussen twee hiërarchische delen in Europa, lijkt t humanisme geboren te zijn in reactie op een weinig humanistisch middeleeuws denken. Als daar min of meer t (nederlandse) humanisme is begonnen, van Erasmus tot Domela, en deze periode v 500jr als n mensenleven zou worden beschouwd, dan lijkt deze niet als een mooie oudere memorabele persoon voor toekomstige generaties in de geschiedenis als schoolvoorbeeld te gaan, maar, met name de laatste 40jr, als een dementerende stinkend vol met kanker lichaam te overlijden.
22 mei 2016
(20150909) Paul, je vraagt naar m´n visie? Die heb ik geloof ik niet. Ben altijd naar iets op zoek geweest.
't Humanisme had wat dichter tegen me aan kunnen staan. Math, nog zo iemand die ik veel eerder had moeten leren kennen, was zo helder om me met het humanisme in aanraking te brengen. Maar ja, hij verhuisd nu ook met lieve Leni, begin november. Leven en doodgaan. Eenheid.
Maar goed, dat humanisme lijkt hééél langzaam (nu al, na zo'n korte tijd) van me te verwijderen. Volgend gat.
't lijkt overal alleen maar te gaan over religie, islam(ofobiediscus), buitenland of charitas wat de klok slaat.
Niets (bijna niets dan) over de grondbeginselen van het humanisme en hoe daarmee om te gaan in de samenleving die mijns insziens, vooral nú ook, steeds verder uitholt en verarmt en waarmee het humanisme met 1 voor 12 aan de slag zou moeten, en de samenleving van binnenuit (radicaal) zou moeten veranderen.
Wat ik dus wel zie binnen het humanisme bijv. over (in het filosofisch quintet) 'n ditmaal een hele slechte discussieleiding van Polak de gezondheidszorg en onderwijs.
Net als vrijwilligerswerk en bijv. humanitas, zijn dit maatschappelijke zaken die altijd achter ontwikkelingen aanlopen. Afhankelijk zijn van de staat waarin ze moeten functioneren. Die kúnnen niet 'richtingwijzend' zijn, zoals het humanisme als filosofie dat wél kan zijn, móet zijn.
Humanitas mág de naam niet dragen, omdat het symptomen bestrijd, en dus zelfs zout in de wonden smeert, de lijdensweg langer maakt. Daar waar de overheid dus faalt voelt de humanitasser zich goed? Oh ja en dan ook nog gesponsord met gokgeld.
Goede doelen zijn meer dan gevaarlijk, omdat deze door ook bijvoorbeeld liberaal kapitalistisch vrijmarktdenkers en oeroude ingebakken automatisch religieuze patronen, een willekeur aan de ene wat machtigere groep dan de andere groep 'geeft' (meestal ook nog eens zelf schouderkloppend, zoals de kerk al 1 1/5 eeuw bezig was en blijft in derdewereldlanden, en nu wordt overgenomen door enkele machtige personen en multies.
De (humanistische) staat zou dit op 'n minder willekeurige manier zelf moeten kunnen regulieren, geloof ik. Als adeïst.
Discussies in het algemeen worden, vind slechts ík hoor, niet 'zuiver', gevoerd.
Het woordje 'verschillen' in een van de hieronder aangevoerde humanprogramma's die je me dus stuurde, dat we verschillen om in a'dam wel en in r'dam en dus als individu niet het recht op 'n rollator te hebben op de ene plek als op de andere? Rechtsongelijkheid of weer dat cynisme van de z.g. humor waar het postmodernisme zo goed in was de afgelopen 35 jaar? Rutte en tandpasta gebit. Wat 'n immorele zak.
Er is slechte één humanistische wet voor ieder individu die collectief de toekomst moet vormen, zonder ook maar één enkel grapje daarover te kunnen maken, namelijk dat we verschillen van elkaar, maar in ALLES in extremis (RECHTS-) gelijk zijn.
En dan kom je uit op mijn onemansblogpagina www.hude.nl Maar helaas ben ik daar ook alweer 'n tijdje niet meer bezig kunnen zijn.
over de film (20150901)
'onder ongelovigen' (2015) van human / humanistisch verbond.
Wat is de opzet van deze film?
Was er voor deze film tijd en geld nodig?
Had 't ook ´n natuurfilm van de eo kunnen zijn?
De film vertoont geen hogere wiskunde.
Er komen misstanden aan de orde, die we in allerlei vormen kennen. Zowel in binnen- als buitenland.
De sterkte van het humanisme is binnen de houding die het dient in te nemen, te bewegen. Deze film plaatst zich buiten die houding en probeert te overtuigen.
De film lijkt een zendelingenstandpunt uit te willen dragen. Dat past niet bij humanisme. En dus ook niet belerend jegens anderen die niet humanistisch leven (andere landen).
De Iraakse ambassadeur verwoordt het prima in de film (voor zijn eigen land): veranderingen moeten vanuit de samenleving zelf (hún eigen samenleving) komen. Als Turkije, Irak of welk land dan ook, kiest voor iets anders, dan is dat de keuze van dát land. Net als dat wíj híér voor 'n bepaalde manier van leven kiezen.
Een slechte film is xenofoob. Hier raakt de film aan, en is daarmee voer voor mensen met foute opvattingen aan de andere kant van het Nederlands politieke spectrum, voer over de z.g. 'buitenlanders'-discussie.
En tenslotte tonen de beste films en docu's niet naar wat is en was, hier of daar, maar 'n vooruitziende blik. Dat zou vooral moeten gelden voor de humanist hier in nl. Zo dadelijk wat meer daarover.
Het is zo makkelijk met 400 jaar ervaring, naar anderen te kijken die er (misschien nu pas) naar beginnen te kijken. Daarmee wordt zo'n film makkelijk en daardoor inhoudelijk goedkoop.
Dat seculiere processen misschien nu op gang komen buiten nl en eu, bestaat toch juist een heel klein beetje bij gratie van die lange overlev(er)ing van vier eeuwen gelijkgestemden en ontwikkelingen alhier?
De vraag die de film hooguit oproept is, hoe het humanisme (binnen nl) van betekenis kan zijn voor de mensen aldaar.
Daarvoor hoef je, zoals in deze film, niet helemaal naar Istanbul. Laat niet alleen, maar toch ook vooral, niet-seculiere mensen hierheen komen. Leg daar je energie in. Vluchtelingen die ons luxueuze standpunt hier kunnen leren kennen, om daarmee op hun beurt aan eigen wortels replicerend een spiegel voor te houden. Van hieruit. Niet van daaruit. Een humanist denkt vanzelf al globaal, zij/hij kan niet anders.
Binnen het humanisme ligt voor 99% de taak kritisch te blijven naar zichzelf, open, en veel meer naar binnen gekeerd, individueel en binnen kritisch te blijven naar de eigen gemeenschap vooral (zoals gezegd, als houding, niet als overtuiging) en dat die humanist zichzelf vragen blijft stellen, om te streven naar meer gelijkwaardigheid in afkomst, inkomen en vermogen. Verbeter de wereld, begin bij jezelf, en houd al helemaal geen belerend 'Hollands' vingertje omhoog.
Kijkend naar het buitenland in de film, terwijl er in ('ons') eigen land zoveel mis is en gaat komen en ongelijkheid heerst en gaat komen, er dus momenteel weer meer ongelijkheid ontstaan.
Verankerd en geworteld in millennia lange niet - seculiere krachten, dagelijks te zien vlakbij en buiten je eigen voordeur, in pulpmedia, architectuur, stedenbouw en interieurprogramma's. Kijkend naar het buitenland in deze film, terwijl het humanisme hier in Nederland zelf, als 'n schoothondje in de afgelopen 35 jaar heeft meegelopen in de afbraak van verzorgingsstaat met liberalistische en postmodernistische ideologieën - en - anti-visies, met een steeds groter wordende kloof tussen rijk en arm, slim en dom, afkomst en vermogen.
De boodschap en 't zendingswerk in de film zou hier bij onszelf moeten liggen, zonder te zoeken naar hakken in het zand in het buitenland, en zonder aan je eigen positie te twijfelen.
Hoe langer ik er over schrijf, des te beetje bij beetje decadenter ik de film vind, omdat de film impliceert dat 't hier zo goed geregeld is.
Mensen die deze film goed vinden, en TegelijkertijD niet kritisch kijken naar de verschraling van humanistische waarden in onze directe omgeving zullen het zich waarschijnlijk kunnen permitteren vanuit een intellectuele filosofie.
Ook het humanisme draait helaas om geld en macht.
Hier allang niet meer om religie, geloof of overtuiging. Als die twee zaken niet bij elke disussie, in de directe omgeving, HieR in NL, niet constant aan de orde komen, is het geen zuivere humanistische én nederlandse discussie.
Als je al twijfelt aan landen / staten vanuit humanistisch standpunt: Hier zijn de ontwikkelingen die moeten worden bezien. Hier verliezen we momenteel gelijkheidsprincipes, met het verliezen van de echte discussie waar humanisme om draait, namelijk hoe het humanisme in de toekomst, generatie - overschrijdend, met het dilemma om zal moeten gaan (toekomstgericht ja, oftewel met een visie) met een eigen ( zoals gezegd meer introverte) visie, met milde autistiforme zendingsdrang, zichzelf opnieuw metamodernistisch uitvinden. Ver weg van die reeds lange tijd onzinnige discussie van wel of niet seculier zijn. Dat ligt zó ver achter ons. Die discussie hoeft niet meer en weer opnieuw.
Hoe kan de film humanistische principes aan de kaak stellen in het buitenland, als hier het humanisme afbrokkelt. Piketty heeft het (ook hier) aangetoond.
Economische gelijkheid en openheid, de basale basis tot geluk en rechtvaardigheid, brokkelt al 35 jaar af. Daar wordt niets aan gedaan. Helemaal niets.
Hoe kijkt het humanisme ertegenaan, om álle vermogen in Nederland te inventariseren?
Alleen de inkomens en winsten worden meegerekend. De vermogens niet! Want die zijn niet eens geïnventariseerd, laat staan dragen bij tot het belastingsysteem.
We weten nu wel, dat niet-werkende vermogende sinds het liberalistisch kapitalisme van de jaren 80, structureel rijker worden, elk jaar weer opnieuw, ten koste van mét náme de hardst werkende lage inkomensgroepen.
De film gaat over landen waar geen scheiding tussen kerk en staat is en verteld op die manier dat hetzelfde zich hier afspeelt namelijk scheiding tussen de kerk (van de liberalisten) en staat. De huidige perverse economie als liberalistische godsdienst.
Opgegroeid uit een sociale woonwijk, heb ik de kansen mogen benutten, tot voor kort mijn leven met werk en studie als reisdoel en droom te mogen beleven.
Daarin heb ik niet alleen als laatbloeier en minder intelligent persoon, een situatie kunnen creëren waarop ik trots ben.
In dat hele proces heb ik vooral altijd gemerkt dat mijn afkomst en mijn start mij heeft afgeremd. Ik vertrok, vanuit een achterstandspositie in een tijd waarin de verschillen minder groot waren, en de kansen voor achterstandssituaties bij mensen toen, minder schrijnend waren dan nu.
En dat laatste doet pijn. Machteloos.
Vanwaaruit ik vertrok 40 jaar geleden, dacht ik dat de wereld beter en mooier zou worden. Waar steeds meer mensen gelijkwaardiger aan elkaar zouden worden.
Het omgekeerde vindt plaats. 'n Eigen falen daarin.
Tenslotte over de film. Ter discussie staat het principiële standpunt van wat het humanisme nu en morgen inhoud! De film gaat niet alleen voorbij aan 't humanisme, maar mist zelfs de essentie, waaraan humanisme minimaal aan zou moeten voldoen.
Hier brandt de kaars.
Visies en ideologieën die voor sommige politici schijnbaar als olifant op hun weg overhoop geknald moeten worden. Onze staatsvorm zou in de film centraal moeten staan.
Ik heb schrijnend genoeg geen oplossing voor het dilemma tussen elke foute politieke overtuiging (zendelingsdrang) en juiste houding, om daarin te mogen denken, handelen en voelen.
Die ene oorlog woedt in mij al vanaf het einde. Mijn leeftijd loopt daarin ook omgekeerd evenredig aan deze houding, die daarmee dus ook steeds minder klopt.
Terugkijkend, blijft voor mij slechts één vraag over. Wie of wat heeft binnen het humanisme belang bij deze film/docu?
Er zijn twee mogelijkheden.
1. Voor het humanisme; voegt het geen meerwaarde, verschralend zelfs.
2. Voor de makers en/of interviewer; kan ik het antwoord niet weten. Luiheid of een dubbele (politieke) agenda?